Als ik half maart op een zaterdagochtend mijn gordijnen opentrek kan ik mijn geluk niet op. De lucht is strakblauw en na wekenlang grauwe luchten gezien te hebben en vaak nat geregend te zijn, straalt de zon me vanochtend tegemoet. Dit is de perfecte dag voor een fietsavontuur.

Tekst: Ellen Brunninkhuis
Fotografie: Irmo Keizer

Ik heb afgesproken met mijn goede vriendin Carola. Ooit leerden we elkaar kennen door onze gezamenlijke liefde voor de fiets en na een vierdaagse fietstocht naar Parijs was onze vriendschap definitief beklonken. We maakten de afgelopen jaren talloze ritjes rondom Utrecht en we reisden samen of met een groep fietsvrienden naar verschillende landen om een cyclo te fietsen of een week in de zon te trappen.

Op avontuur

Waar we voorheen vaak op onze racefiets over asfalt zoefden, gaan we sinds anderhalf jaar steeds vaker op off-road fietsavontuur. Met je fiets van de gebaande paden afwijken is populair. Steeds meer wielrenners zoeken uitdagende routes door de natuur en over onverharde wegen. Zo ook wij.

Er is niks leuker dan de allermooiste paadjes door de natuur te zoeken en dwars door de bossen te crossen. Het goede nieuws: daar heb je niet per se een mountainbike voor nodig. Met wat bredere banden in je racefiets is er veel off-road avontuur te beleven!

Van Utrecht naar Dieren

Vandaag kiezen we ervoor om geen rondje te fietsen, maar een route van A naar B te maken. We zoeken niet naar een snelle route met strak asfalt, maar naar de mooiste paadjes tussen Utrecht en Dieren. Op onze laptop hebben we een uitdagende route uitgezet; gravelpaden, kasseien, klimmetjes en afdalingen, alles zit erin. In totaal zullen we 100 kilometer fietsen en ruim 700 hoogtemeters maken.

De fietsen

Zaterdagochtend staan onze fietsen te blinken in de woonkamer. De kettingen zijn gesmeerd, de banden op spanning gezet en de bidonnetjes gevuld. Omdat we vrij veel onverharde paden tegen zullen komen en relatief lang in het zadel zullen zitten, kiezen we voor een fiets die geschikt is voor langere ritten en ruwere wegen.

Zelf fiets ik op de Trek Domane SLR 9, een fiets die er fingerlicking good uit ziet. Hij heeft een rode, marmerachtige lak en allerlei slimmigheden als interne opbergruimte in het frame en Isospeed-demping, die me later vandaag nog goed van pas komen.

Gravel, zand en blubber

We klikken in, laten de stad Utrecht achter ons en fietsen richting de Utrechtse Heuvelrug. De eerste 50 kilometer van de route rijden we veel off-road. Voor comfort en grip hebben we beiden 32 mm banden gemonteerd. En die bredere bandjes hebben we nodig. Op het 36 kilometer lange Let de Stigter pad gaan we op en af, doorkruizen we heidevelden, fietsen we dwars door de bossen en passeren we zandverstuivingen. Wat is dit relatief onbekende fietspad over de Utrechtse Heuvelrug prachtig. Sommige stukken zijn adembenemend mooi. Maar we krijgen het niet cadeau en moeten voor de kilometers werken. Onze fiets skills worden getest op gravel, zand en blubber. We zijn blij met onze keuze voor iets bredere banden.

Van wind op de dijk naar kasseitjes in het bos

Na 50 kilometer stoppen we in Rhenen om de energietekorten aan te vullen. Aan de Grebbeweg vinden we een gezellig pannenkoekenhuis en na een pannenkoek met rozijn, appel en kaneel zijn we weer opgeladen voor de laatste 50 kilometer.

We fietsen in de richting van de Posbank, het bekendste punt van de Veluwezoom en volgens velen de mooiste top van Nederland. Voordat we de Posbank zien liggen strijden we een paar kilometer tegen de typische Hollandse wind op de dijk. En dan begint het serieuzere klimwerk. Eerst draaien we de Italiaanse weg op. Dit klinkerweggetje loopt dwars door het bos en heeft zelfs haarspeldbochten. Voor Nederlandse begrippen is dit klimmetje steil. Een kilometer lang mag je hier met gemiddeld 5% omhoog. De kasseitjes maken het niet makkelijker. Gelukkig vangen onze Isospeed frames de klappen van het wegdek op.

Klimmen en dalen

Na de beproeving van de Italiaanseweg is het klimwerk nog niet gedaan. Van de twintig kilometers die volgen tot de top van de Posbank is er niet één kilometer echt vlak. We gaan omhoog over de Borsselerweg en de Schelseweg en zetten opnieuw aan op de Emmapiramide, die prachtig is maar helaas ook langer dan we hoopten. Daarna zoeven we naar beneden met onze handen in de beugels. Niks zo fijn als het gevoel van snelheid en de wind in je haren.

Uiteindelijk bereiken we de top van de Posbank, het hoogste punt van onze route. We hebben er dan ruim 700 hoogtemeters opzitten. We schieten een paar mooie plaatjes van onze fietsen en het uitzicht over de heide. Daarna plaatsen we onze vingers op de remgrepen en dalen we voldaan af richting ons eindpunt: Station Dieren. Met de trein zijn we in een uur weer thuis. Het was een heerlijk, 100 kilometer lang avontuur. Wanneer mogen we weer?

Door ons gebruikt

• Fiets: Domane SLR 9 Disc eTap en Domane SLR 6 Disc
• Wielen: Bontrager Aeolus Pro 3V Disc wielen
• Banden: Bontrager R3 32 mm

Download de route:

http://www.komoot.nl/tour/160944056