Na zijn onfortuinlijke val in de Tour, was dit toch al gekke seizoen ten einde voor Bauke Mollema. Maar uit het oog, betekent niet uit het hart: Wij hadden wel wat vragen voor hem en ook jullie wilden wel wat meer van hem weten, zo bleek uit de binnengekomen vragen via Instagram en Facebook.

Op de rollen op het balkon

Als we hem op vrijdagochtend spreken, heeft Bauke Mollema er alweer vier uurtjes fietsen op zitten. Het weer in Monaco, waar hij en zijn gezin alweer vijf jaar wonen, is prima: 19 graden en een paar wolkjes. Wij zijn jaloers.

“Een paar kilometer verderop in Frankrijk zijn ze door het Corona-virus aan een nieuwe lockdown begonnen,” vertelt hij aan de telefoon. “De regels zijn gelukkig niet zo streng als dit voorjaar. Toen heb ik zelfs op de rollen moeten trainen op het balkon. Dat heb ik een paar weken vol kunnen houden en toen zijn we naar Groningen gevlucht. Nu heeft de Franse minister vrij snel gezegd dat topsporters door kunnen gaan en dus buiten kunnen fietsen. Het was zeker rustiger vanochtend maar verder was er weinig anders.”

Een klimmer uit het vlakke Groningen

Groningen is de plek waar Mollema opgroeide. Rondjes rijden rond het Lauwersmeer en de lange brede, lege wegen waar de wind altijd tegen lijkt te staan. Daar legde hij de basis voor een carrière waar hij zich vooral bergop onderscheidt. Een klimmer uit een land waar een viaduct de enige procentjes stijging biedt: het is een paradox die veel mensen wereldwijd bezighoudt.

“Er wordt me best vaak gevraagd hoe ik vanuit het vlakke land zo goed kan klimmen, maar uiteindelijk draait het allemaal om je wattage per kilo lichaamsgewicht. Intervallen kun je juist goed trainen op die lange, eindeloze wegen in het noorden van Groningen. Je komt er geen stoplicht tegen,” zegt hij met een lach. “De eerste dagen na mijn Corona trainingsstage in Groningen moest ik weer even wennen aan de bergen maar dat gaat razendsnel. Als je licht bent en je trapt de wattages kun je ook klimmen.”

Podcasts of stilte?  

De bergen hebben een speciale plek in het leven van Mollema. Hij traint er graag, alleen in de stilte. Geen muziek, geen podcasts op de oren. “Nee, ik heb dat echt nog nooit gedaan. Ik ben gewoon alleen met mijn eigen gedachten. Je denkt wat over het leven na, over mijn gezin, over de koersen die gaan komen. Soms krijg ik wel eens een gedachte of idee die ik niet moet vergeten en dan maak ik een notitie in mijn telefoon. Ik geniet ook erg van de omgeving. Je ziet tijdens trainingen of verkenningen zoveel meer van de omgeving dan tijdens de koers bijvoorbeeld.”

Minst favoriete klim

Een favoriete beklimming kan Mollema niet echt duiden maar wel beklimmingen waar hij zeker niet naar uitkijkt. Het Mollemalen waar hij om bekend is geworden, is niet verenigbaar met al te hoge stijgingspercentages. “De eerste berg die in me opkomt is dan de Angliru in de Vuelta. Daar gaat het kilometers aan meer dan 15%. Dat ligt me gewoon niet. De Zoncolan is ook zo’n klim die me veel te steil is maar over het algemeen heeft elke streek en elke berg wel zijn charme.”

“Ik kan weer de was ophangen en aardappels schillen”

Het seizoen begon goed voor de inmiddels 33-jarige renner van Trek-Segafredo. Nou ja het seizoen 2.0 dus waarvoor hij in Groningen de basis legde voor een reeks goede resultaten: een vijfde plaats in de Route d’Occitanie, zesde in de Tour de l’Ain en vierde in de Ronde van Lombardije. In de Tour de France ging ook alles volgens plan. Hij stond net buiten de top tien van het algemeen klassement toen hij ten val kwam. Het resultaat: een gebroken pols en dubbele breuk in de onderarm. Er volgde meteen een operatie. Het betekende het einde van zijn seizoen.

“Ja dat was mentaal niet makkelijk,” geeft hij toe. “Ik voelde me goed in die Tour de France maar keek ook uit naar de wedstrijden in Wallonië, naar het WK en naar de Ronde van Spanje die ik dit jaar ook zou rijden. We hebben nog wel even getwijfeld over de Vuelta maar ik was net niet op tijd hersteld. Ik kan nu pijnvrij trainen en kan thuis weer gewoon de was ophangen en aardappels schillen, maar op de fiets wordt het na een tijdje toch allemaal wat stijf. Het heeft best lang geduurd helaas maar dit soort dingen horen er nou eenmaal bij. Ik val en breek vrij weinig en je weet dat het een keer gaat gebeuren.”

Een derde plaats zonder podium

Op televisie volgde Mollema de rest van de Tour de France. Hij zag de tijdrit op Planche des Belles Filles waar Tadej Pogacar de Tour won en waar Trek-Segafredo ploeggenoot Richie Porte naar een derde plaats in het eindklassement reed: een mooi resultaat voor de ploeg.

Mollema stond zelf eens op het podium van een grote ronde: de Vuelta in 2011. Nou, hij stond niet echt naast Bradley Wiggins en Chris Froome maar zo voelde het voor hem zeker wel. Hij was nog maar 24 en het was zijn tweede grote ronde.

“Die Juan José Cobo vonden we tijdens die Ronde van Spanje al opvallend maar op dat moment kun je dat niet zeggen.  Ik ben wel blij dat ze na zijn schorsing die einduitslag hebben gewijzigd en ik die derde plaats kreeg. Ik stond die weken sowieso veel op het podium: de rode leiderstrui voor een dag, de combinatietrui en de puntentrui. Die pakte ik op de slotdag in Madrid en zo stond ik dus wel op dat eindpodium. Ja die derde plaats voelt wel echt als een derde plaats.”

“Ik ben ook de jongste niet meer”

Zijn carrière begon ooit in Groningen, bij de Noordelijke Wielervereniging in 2004. Daar reed hij zijn eerste wedstrijdjes op de baan. Plezier en genieten staan bij Bauke Mollema nog steeds bovenaan als het om wielrennen gaat. ”Dat gun ik de kinderen bij de NWVG en alle sportclubs ook zo. Het is nu voor iedereen zo lastig. Ze kunnen helaas geen wedstrijdjes rijden maar blijf genieten van het fietsen met je ploeggenootjes. Plezier in sport is sowieso het allerbelangrijkste.”

Mollema is zelf inmiddels 33 maar voelt zich niet oud. Hij wil echt nog wel een paar jaar mee. Het jaar 2019 was zijn beste seizoen tot nu toe en 2020 was tot de val ook erg goed. Mollema zal in ieder geval de komende twee jaren in het tenue van Trek-Segafredo te zien zijn, de ploeg waar hij in 2015 voor tekende. “Ik voel me niet oud maar als je die jonge gasten dan ziet, ben ik ook niet de jongste meer,” lacht hij. “Ze kijken wel eens naar me in de bus als ik een boek lees maar ik verbaas me dan weer over al die tijd die zij op de telefoon of de PlayStation zitten. Er zijn er niet veel meer die lezen, geloof ik. Wat ik lees? Niet al te zware kost hoor: veel romans, thrillers, biografieën. Ik lees ook wel veel over economie en politiek, want dat interesseert me wel.”

Émonda of Madone?

De kern van Trek-Segafredo blijft grotendeels bij elkaar en Mollema heeft daar zijn plek in. Ondanks dat dingen onzeker zijn door het Corona-virus bereidt hij zich voor op het nieuwe seizoen zoals elk jaar. Een planning is er nog niet gemaakt maar hij heeft wel een globaal idee in zijn hoofd.

Wat Mollema wel al weet is dat hij het vaakst op de Trek Émonda te vinden zal zijn.
“Ik rijd natuurlijk ook wel op de Trek Madone maar de Émonda heeft echt mijn voorkeur. Ik rij veel koersen in de bergen en dan is de Émonda het lichtst. In 2019 was het een beetje 50/50. Zelfs tijdens de Tour de France kon het per dag verschillen maar nu de Émonda qua aerodynamica op de Madone is gaan lijken en het dus een lichte fiets is die voldoende stijf is gebleven en door de aerodynamica snel is, is de keuze voor mij heel makkelijk. Je wilt als klimmer die grammetjes meepakken waar je kunt.”

Shirtjes ruilen

In dit interview beantwoordde Bauke Mollema vragen die via social media werden gesteld. De laatste is van Rick. “Voetballers hebben vaak een collectie shirts van tegenstanders. Heb jij die ook?”

“Nee shirtjes ruilen doen we niet in het wielrennen,” antwoordt Mollema. “Het zouden er ook wel heel erg veel worden, denk ik. Ik heb wel van elk jaar een shirt bewaard en hou ook de shirtjes van bijzondere zeges zoals de etappe in de Tour de France of Lombardije. Mijn favorieten zijn die van Blanco Cycling en het Trek-Segafredo tenue van 2019, dat zwart met rood en wit, heel klassiek. Ik zou ook willen koersen in die fluorescerende kleding van Bontrager die we voor de trainingen hebben. Maar alles bewaren? Ik heb er de ruimte gewoon niet voor. Mijn gezin woont hier ook nog hè.”