Marijn de Vries

Tussen de grote meneren

Vanaf de eerste seconde voelde hij zich al thuis in de Trek-familie. En dat is te zien aan zijn prestaties: wereldkampioen veldrijden bij de beloften Pim Ronhaar (20) rijdt nu al podiumuitslagen tussen de ‘grote meneren’ in de elite-categorie. Eind november werd hij derde in de wereldbekercross van Becanson in Frankrijk, achter Eli Isberbyt en Toon Aerts.

“Dat had ik echt totaal niet verwacht die dag. Ik had de dag ervoor ook al een cross gehad, dus ik ging er eigenlijk gewoon naartoe om een mooie wedstrijd te rijden. De podiumplek kwam echt als een verrassing.”

Een warm bad

Het gaat het hele crossseizoen al goed met Pim. Hij laat zich in bijna elke wedstrijd van voren zien. Dat komt omdat hij in een warm bad is beland bij Baloise Trek Lions, zegt hij zelf. “Tijdens de eerste ontmoeting met andere renners voelde het meteen fijn. Ik kende ze al een beetje van de cross natuurlijk. Maar toen ik aan kwam op Mallorca, waar we trainingskamp hadden, werd ik zo hartelijk ontvangen. Er werd meteen veel gelachen. Alles liep heel vlot.”

“En toen het crossseizoen begon, kwamen Toon (Aerts) en Lars (van der Haar) na de wedstrijd bij mij in de camper om te vragen hoe het gegaan was. Dat was nieuw, dat zie je bij andere ploegen niet zo. Daar is de kopman echt de kopman waar je tegenop kijkt, maar bij Trek is iedereen gelijk. En zo gaat iedereen ook met elkaar om.”

“Toen we een paar weken geleden naar Amerika gingen voor de cross, en daar bij de Trek Factory mochten kijken, was ik helemaal verkocht. Iedereen was zo onwijs aardig. Je kunt de mensen die daar werken bij wijze van spreken ’s nachts wakker bellen en ze staan meteen voor je klaar. Ik heb elk weekend zo’n zin om naar de cross te gaan. Niet alleen vanwege de wedstrijden zelf, maar ook omdat ik iedereen dan weer zie. En een babbeltje kan maken. Als je in zo’n omgeving terecht komt, dan komen de prestaties vanzelf.”

Pim’s fanclub

Pim is van huis uit een echte familieman. “We wonen allemaal bij elkaar in het dorp, in Hellendoorn. Zo rond de feestdagen zijn er veel mensen in mijn familie jarig, en tot nog toe ben ik altijd thuis gebleven in die tijd. Dat vinden ze bij Trek ook goed: ik hoef niet op trainingsstage als ik liever niet wil. Dat vind ik fijn, dan kan ik vaak bij opa en oma op bezoek.”

De familie van Pim heeft zelfs een fanclub voor hem opgericht. “Een supermooie waardering voor wat ik doe. Mijn familie volgt me natuurlijk al vanaf het begin, ook toen het nog niet zo goed ging. Ze hebben het meteen serieus aangeplakt met de fanclub.” Achterneven Ian Olthof, Jan Olthof en Marcel Klein Horsman vormen het bestuur. Ze organiseren activiteiten zoals een meet&greet met Pim, en tripjes naar de crossen waar hij rijdt.

De fanclub heeft een adelaar als logo, omdat Pim vorig jaar tijdens het WK in Oostende met zijn armen gespreid als een adelaar over de finish kwam. De fanclub heeft al zo’n vijftig leden uit Hellendoorn en omgeving, en opa en oma zijn de eerste ereleden. “Ze gaan elke cross mee, in hun eigen camper.

“Nu rij ik ineens op de plek die ik vroeger alleen op tv zag”

Het mooist aan dit seizoen vindt Pim misschien wel dat hij zich gewoon tussen de grote mannen kan smijten. “Vorig seizoen riepen ze nog wel: hee, ga eens weg, als ik me ertussen drukte. Nu hoor ik er gewoon bij. Nu rij ik ineens op de plek die ik vroeger alleen op tv zag, en waar ik van droomde. In het wiel van Wout van Aert, bijvoorbeeld. Daar kan ik op het moment zelf niet van genieten natuurlijk, want dat is echt ontzettend afzien”, lacht hij. “Maar naderhand is het wel heel cool.”

“Mijn doel voor dit seizoen is nog een keer wereldkampioen bij de beloften worden”, kijkt Pim vooruit. “Wereldkampioen worden is moeilijk, maar het nog een keer worden is nog veel moeilijker. Aan de andere kant: we hebben al een wereldbekercross gehad op dat rondje in Fayetteville in de Verenigde Staten, en het ligt me wel heel erg. Ik werd daar toen vijfde tussen de elitemannen. Dus ik denk wel dat ik een kans maak.”