Het idee is dat, terwijl je e-bike staat te rusten, jij ook lekker oplaadt. Natuurlijk met een portie gezelligheid, iets te eten, een drankje en vertier. Om je op weg te helpen zoeken wij vast een aantal inspiratieroutes voor je uit, via de leukste e-bike vriendelijke ontmoetingsplekken. Deze keer duiken we de Veluwe in voor een dagtocht. We hebben onder het thema ‘happen en trappen’, een route uitgestippeld, waarin we onszelf eens even lekker kunnen trakteren. Met zo’n dagje fietsen voelt het gewoon als vakantie op je vrije dag. Een beter startpunt dan camping In De Rimboe in Ermelo hadden we dan ook niet kunnen kiezen. Het terras – voorzien van laadpaal – van dit postzegeltje ‘buitenland’ in eigen land bewaren we voor een proost bij de finish.

Christine Ros
Patrick Dorré
Download de route (77 km)
Startpunt: Camping in de Rimboe, Ermelo

Gezien ons culinaire doel en het feit dat de 70 kilometers in het vooruitzicht prima in één dag passen, heb ik nauwelijks spullen mee. Ook de District+ waar ik op rijd vraagt nagenoeg geen voorbereiding. De accu moet even opgeladen zijn, maar daar is ook alles mee gezegd. Want waar ik anders met regelmaat mijn ketting check op droogte, is dat nu niet nodig. De riemaandrijving heeft geen voeding nodig om altijd even soepel te lopen. Sowieso heeft de fiets weinig onderhoud nodig. Zorgeloos beginnen we daarom onze vakantiedag én natuurlijk de zoektocht naar het Leukste Oplaadpunt van de Benelux.

Op safari

Al snel na vertrek ontvouwt zich de Ermelose heide als een paars laken waar schapen zich gulzig te goed doen aan de planten die anders de heide overwoekeren. Het geblaat van de grasmaaiers klinkt tevreden, zelfs als ze kundig richting de stal worden gedreven door een bloedfanatieke Border Collie.

Ook wij stallen even onze fietsen bij schaapskooi Schapendrift in Ermelo. En hoe gastvrij: ze hebben er zelfs een zonne-oplaadpaal neergezet, waar je gratis en duurzaam je e-bike kunt vullen met energie. Voor ons een goede reden om de koffie te testen, met wat lekkers erbij uiteraard. In het bezoekerscentrum rekenen we nog een potje wolvet af en staan twee stappen daarna perplex stil bij het passeren van een opgezette keiler. ,,Een mannetjeszwijn kan wel 1,5 meter lang worden’’, vertelt de gastdame. ,,En ook 150 kilo is geen record’’, besluit ze.

Wij blij dat we met onze kettingloze fiets geruisloos zijn als we dieper het bos insturen. En ook al mogen de wilde zwijnen vele malen sneller zijn dan onze maximale ondersteuningssnelheid van 25 km per uur, zo’n soepele acceleratie en wendbaar vermogen als de District+ hebben ze uiteraard niet. Wat maakt dat het stiekem toch wel leuk is om ze te spotten. ,,Of een edelhert!’’, wijs ik naar een boom van een dier tussen het loof. En ineens zijn we op safari naar de Veluwse Big Five. Tot de bosrand Garderen laat zien.

Ons tweede bakje koffie halen we bij IJssalon IJstijd in het boerencentrum van Garderen, net zoals heel veel andere mensen uit de regio en ver daarbuiten dat hier doen. En het moet gezegd; Dat smaak maken geen koud kunstje is bewijzen de vakmannen achter de zoete vitrine. Hier zit proefbaar tijd en liefde in! En dan hebben ze óók nog eens de moeite genomen om zichzelf om te toveren tot oplaadpunt voor e-bikers! “Zij voldoen aan de eisen”, grapt Joost goedkeurend.

Radiostilte

Via de huisgemaakte appeltaart van Gasterij Zondag – die we eveneens toetsen op de voorwaarden voor de nominatie ‘Leukste Oplaadpunt’ – zetten we koers naar het boegbeeld van de stuifzandzee: Radio Kootwijk.

Het zendstation toornt boven alles uit als we de weidse stille vlakte opdraaien. De bomen lijken zelfs te wijken voor de grijze monumentale massa. Of het mooi is? Absoluut! Met name omdat het imposant is. Een bunker met kracht, vastberadenheid. Ik weet het niet, maar voor mij rust er gewoon een ziel in. Waarschijnlijk gegeven door de mensen die hier in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatieverbinding van maakten tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën.

Het was in die tijd een voorbeeld van technische innovatie. Een ontwikkeling die de honderd jaar daarop in een bijna niet bij te benen tempo is gedemarreerd, besef ik me nu ik op een fiets zit met de ideale ‘removable integrated battery’, een onuitputtelijk aandrijfsysteem en de capaciteit om geavanceerd én vlot te communiceren met mijn smartphone. Ha! Grappig eigenlijk hoe dat gaat. Of het nou de mensen toen waren of wij nu, ooit hebben we allemaal tegen elkaar gezegd: ,,Bizar dat het tegenwoordig toch allemaal kan!’’

Al fietsend vergeten we haast dat we eigenlijk maar een heel korte vakantie hebben en houden dus snel halt bij – hoe kan het ook anders – de Halte. Ook dit smakelijke pareltje van de Veluwe blijkt weer heel gastvrij voor e-bikers te zijn.

Buiten staat een laadpaal klaar en binnen in het voormalige treinstation van Assel ruik ik de keuzestress van wat-zal-ik-nemen?!

Van zadel naar Koetshuis

De bossen lonken om verder te gaan, maar omdat we slechts een eendaagse vakantie vieren, houden we ons keurig aan de route die ik heb gemaakt op basis van het landelijke knooppuntennetwerk. De bordjes met groene cijfers kom je door heel Nederland en zelfs een stuk buiten onze grenzen tegen.

Er zijn routeplanners voor om zelf een tocht te fabriceren, maar er zijn ook kant en klare ontdekkingsreizen in zowel papier als pixels te verkrijgen. Zelf heb ik een grote liefde voor LF-routes. Deze Langeafstand Fietsroutes houden je één of meer dagen van de straat – uh, op de straat natuurlijk – en laten je ook nog eens in bijzondere thema’s zien hoe veelzijdig mooi Nederland en België zijn. Het enige is dat je dan natuurlijk nog wilt weten waar je je e-bike kunt laden. Nou, daar zijn wij dus voor!

,,Is de mevrouw van het testpanel klaar voor wederom een energie-bust?’’ Joost wijst inmiddels naar Buitenplaats het Loo, gelegen aan de rand van koning Willem Alexanders Kroondomein. Het restaurant is in een nieuw jasje gehesen, die elke fietser goed zal passen. Er zijn niet alleen speciale fiets-parkeerplaatsen voorzien van stroompunten, maar ze hebben zelfs een wasserette voor wie met zijn rijwiel in de modder heeft gespeeld.

Wij wandelen een rondje om het naastgelegen Uddelermeer, om de trek weer wat op te wekken en zetelen ons dan in de tuin van het Koetshuis. Wat is het toch waanzinnig tof dat horeca ondernemers zo goed meedenken met hun fietspubliek en verder gaan in hun service dan een stalen fietsenrek bij de achterdeur. De gastheer biedt ons dan ook meteen kosteloos wandelroutes in de omgeving aan. ,,Daarvoor komen we nog eens terug’’ antwoordt Joost watertandend met het oog op het aanstormende wildseizoen.

Het laatste hoofdstuk

Wij navigeren eerst nog iets verder naar het noorden van de Veluwe. Voor wie het niet weet, we bevinden ons in één van de grootste aaneengesloten natuurgebieden van Europa. Het glooien dankt ze aan de stuwwal massieven die de ijstijd haar heeft gegeven, een tijdvak pak ‘m beet zo’n 280.000 tot 130.000 jaar geleden.

Een paar hobbels in de aarde zijn echter geen souvenirs van de natuurkracht, maar wel schatten uit het verleden. Zo zijn we al een aantal grafheuvels gepasseerd, waar onze voorouders uit de steentijd nog altijd rusten. Bijzonder toch dat de aarde laag op laag geschiedenis bewaart als bladzijden uit een boek. En zoals we in een boek altijd doorbladeren, moeten we ook nu maar naar het volgende hoofdstuk omslaan, genaamd: Vierhouten. Een piepklein plaatsje gelegen tussen vier (houten) bossen. Wellicht is het daarom dat dit plekje nog zo’n gezellig jagersnest is, waar de wilddagen het hoogtepunt van het jaar zijn.

Misschien is het najaar ook wel de mooiste tijd voor de Veluwe. Het start met een paars tapijt dat zich hectare na hectare uitstrekt. Iets later kleuren de oeroude knoestige bomen koninklijk oranje zodra de bronstijd begint en de edelherten afgetraind en wel beginnen aan hun avances. Ze boeren al hun testosteron op (burlen wordt dit genoemd) om de vrouwtjes te doen verplaatsen. Grote kans daarom dat je een groep gewillige dames hun instinct ziet volgen. Heerlijk om een beetje mee te proeven van deze wereld, hier op het terras van De Vossenberg, waar we inmiddels zitten.

De fietsen hebben we op aanwijzen van het personeel in het fietsenhok aan de lader gelegd. Ook is ons verteld dat we de bidon kunnen vullen en uiteraard hebben we een menukaart in de handen geschoven gekregen waar ik even de tijd voor moet nemen om een keuze te maken.

Een grote snack gaat het in elk geval niet worden, want de laatste sectie terug naar de camping is nog maar een uurtje tuffen. En wat is er nou lekkerder dan na een rondreis aan te komen op je laatste vakantiebestemming, de benen omhoog te gooien en jezelf te trakteren op die verdiende proost.

Leukste Oplaadpunten van de Veluwe

• Camping in de Rimboe
  Schoolweg 125
  3852ZD Ermelo
• IJssalon IJstijd Garderen
  Putterweg 2
  3886PC Garderen
• Gasterij Zondag
  Apeldoornsestraat 163
  3886MN Garderen
• Halte Assel
  Assel 2
  7346AK Hoog Soeren
• Buitenplaats Het Loo
  Uddelemeerweg 5
  3852NR Ermelo
• Hotel Restaurant de Vossenberg
  Elspeterbosweg 1
  8076RA Vierhouten