De weekendplannen zijn nog niet in de mond genomen als ik bij toeval in de kelderkast, daar waar een oude papieren kaart een stoffige dood dreigt te sterven, een idee opduik.
,,Zin in een mini vakantie?’’, roep ik Joost toe terwijl ik de plattegrond vol knooppunten ontwar en uitspreid over tafel. Rondje Markermeer, het kleine broertje van een trip rondom het IJsselmeer, springt meteen in mijn blikveld. Die is net iets liever voor je agenda én zitvlak.

 Christine Ros
Patrick Dorré / Christine Ros

Startpunt: Lelystad
 Download de route (158.4 km)
Of volg de knooppunten:
30 – 33 -34 -12 – 28 – 47 – 10 – 09 – 80 – 62 – 59 – 58 – 36 – 37 – 83 – 64 – 97 – 98 – 99 – 56 – 55 – 54 – 53 – 52 – 77 – 75 – 76 – 78 – 44 – 47 – 46 – 52 – 54 – 55 – 15 – 16 – 17 – 18 – 26 – 21 – 28 – 06 – 07 – 08 – 55 – 14 – 56 – 66 – 67 – 24 – 25 – 30

En zo komt het dat we nog geen 24 uur later lekker old-school zonder navigatie, maar dan wel op hypermoderne fietsen aan de start staan van ons rondje Markermeer. Wat trouwens net zo goed een combinatie is van oud en nieuw, historie en modernisatie. Neem nou ons startpunt Lelystad versus de finish voor dag 1: Hoorn. Die eerste is nagenoeg net zo oud als de elektrische fiets en de tweede is zo oud dat men überhaupt het wiel nog niet eens goed rond kon vijlen.

Afijn, ondanks dat deze route juist zo mooi is door de geschiedenis, zijn wij maar wat blij met de innovatie die zich in 26 kilometer, onder de naam Houtribdijk, voor ons uit strekt. Ik maak mijn Allant+ wakker om dit kunstig staaltje waterwering te verslaan en Joost geeft zijn Fetch+ 4 eveneens opdracht een beetje wind mee te creëren. Dat is toch wel een immens voordeel aan de e-bike; Naast dat het je alledaagse trouwe vriend is, is ‘ie ook sterk en enthousiast genoeg om er dagen lang mee weg te gaan! Het is je steuntje in de rug en sportmaatje in één. Tenminste, als je zo nu en dan een lijntje kan spannen naar 220V.

The Outback

Intussen tellen de kilometers al aardig op zonder dat er veel aan het decor verandert. Sommigen zullen dat een saai vooruitzicht vinden, ik daarentegen geniet enorm van die schaarse momenten dat de tijd lijkt te rusten. Er is even niks anders dan een strook wegdek waarmee we het IJsselmeer van het Markermeer scheiden.

De wolken hebben vandaag namelijk nogal een ambivalent humeur. Waar nu de zon nog glinsteringen op het water tovert, verklapt een handvol donkere dotten verderop dat ze niet uit watten, maar uit water bestaan. Een goede reden om meteen even te checken of ‘Roadhouse Checkpoint Charlie’ een potentiële pauzeplek vormt voor e-bikers.

En hier, halverwege de dijk, vinden we het bewijs dat de tijd écht stilstaat. Het kleine restaurant behoort al sinds 1989 tot ‘the outback’ en daar is duidelijk niks aan veranderd. Een uitgebreide kaart of koffie met poespas ga je er dus niet vinden. ,,Nee, cappuccino hebben we inderdaad niet’’, zegt het meisje, die hopelijk een rijbewijs heeft voor haar dagelijkse woon-werk verkeer. ,,Maar we kunnen hier wel je accu opladen, mits die uit je fiets kan.’’

Wij laten onze vrijheidsrijders lekker buiten staan – hongerig zijn de accu’s nog lang niet – en drinken met een zwarte koffie en blikje cola de tijd weg die nodig is om de zon het te laten winnen van de regen.

Het proeflokaal

Met een stevige noordwester tegenwind zeilen we vervolgens naar Enkhuizen, de stad waar zeemansverhalen tot leven komen zodra je je fiets parkeert bij absoluut een Leukste Oplaadpunt: Brouwerij De Werf. Het is fantastisch om hier je e-bike al-dan-niet-nodig aan de beademing te leggen, zodat je de tijd neemt voor een bezoek aan het Zuiderzee Museum. Er ontvouwt zich een periode waarin mensen geen accu hadden, maar wel één PK. Van bonte ros tot stalen ros zeg maar.

We herkauwen de reis door de tijd, die we zojuist voorgeschoteld hebben gekregen, nogmaals tijdens een uitgebreide lunch zodra we terug zijn in de bierbrouwerij. En het moet gezegd, De Werf is echt een schitterende locatie, genesteld in het hart van de oude vissersstad. Op het terras buiten spelen de scheepsmasten nog altijd voor sierwerk en in het proeflokaal binnen zit je tussen de glanzend gepoetste biertanks. ,,Misschien is het toch beter om ons als eindbestemming op de kaart te zetten’’, lacht de guitige brouwer als hij één van zijn schuimende pronkstukken laat proeven.

Maatje op wielen

Misschien is het goed om, voor we neerstrijken in hotel Petit Nord, even te vertellen waarom wij hebben gekozen voor de tweewielers die deze reis onze billen steunen. In de gestroomlijnde Allant+ 6 vind ik een sportief maatje. Ze nodigt mij uit om zoveel mogelijk met de fiets te gaan, omdat het oprecht leuk is om erop te rijden. Of het nou een boodschappenritje is, of een avontuurlijke tocht. Zelfs op de dijk waar de wind tegen mijn neus beukt gebruik ik zelden de turbo stand, gewoonweg omdat de Allant+ zo lekker licht aanvoelt. Wat ook maakt dat ik me tijdens een stevige toer niet snel druk maak om de accu. Sowieso maak ik deze rit maar weinig gebruik van het Bosch Smart Systeem. Mijn snelheid en accu geloof ik wel. En de route doet me net zo min naar het display kijken. Want al zou het je lukken om de knooppunten bordjes te missen, dan nog is het een kwestie van het Markermeer aan je linkerhand houden. Peanuts. Bij andere wilde plannen registreer ik niet alleen mijn ritten, maar ik kan ook routes digitaal plannen!

En dan Joost: hij zit heerlijk op de Fetch+ 4 om de praktische en prachtige reden dat we op deze manier niet alleen onze rugtassen makkelijk mee kunnen nemen, maar er rust ook de jongste deelnemer aan Rondje Markermeer in zijn bakfiets. Onze dochter is vier maanden oud en heeft overduidelijk het lekkerste wiegje wat je kunt bedenken. De krachtige Bosch motor haalt al het gewicht onder je vandaan en absorbeert het wegdek door de geveerde voorvork. De draaicirkel is klein, waardoor de Fetch+ 4 wendbaar blijft en als ik zo naar het tafereel van een dromende dochter kijk en Joost die de riemaandrijving moeiteloos aanspoort, weet ik niet of ik er de titel ‘luxe limousine’ of ‘robuuste terreinwagen’ aan moet hangen.

Langs alle ‘Dammen’

Na een nacht goed laden en slapen worden we wakker in de zomer. Dan is Nederland toch echt op zijn mooist. Schapenwolken met een gouden randje. Extra mooi vind ik dit als we ons omringen met het laagveengebied van West-Friesland. ,,Al sinds de middeleeuwen bestaan deze dorpen’’, weet Joost te vertellen ,,alleen zijn ze heel wat jaren aan de wandel gegaan.’’ Dat komt, zo weet hij, doordat het oprukkende water van de Zuiderzee de dorpen dwong af en toe te verhuizen.

Al fantaserend over wonen in één van de oude boerderijtjes sturen we over de snijlijn van oever en water. Nederlands grootste trots en onze grootste uitdaging. Voor Volendam stappen we af, want een wandeltocht over de Zeedijk mag niet ontbreken. Het slenteren achter honderden toeristen aan maakt dat je in dezelfde voetsporen belandt richting de haringkraam. Drie happen verder vervolgen we onze korte termijn missie: restaurant Pieterman toetsen op haar e-bike vriendelijkheid. Een dame begroet ons direct hartelijk als we de standaards openklappen en wijst ons het stopcontact. Omdat we nog een behoorlijke reis voor de boeg hebben besluiten we onszelf ruimschoots te trakteren op uitsmijters die passen bij de afstand die we afleggen. De grote zaak biedt veel vermaak en met een goedgevulde maag én volgedronken accu bekronen we restaurant Pieterman in Volendam tot een Leukste Oplaadpunt.

Slingerend door het weidse land draaien we via Monnickendam en Durgerdam naar de randstad, die al gauw opdoemt aan de horizon.

Van drassig veengebied is Amsterdam uitgegroeid tot de grootste historische binnenstad van Europa. De uit de grond gestampte grachten en burgwallen hebben de vissers en boeren verdreven uit het centrum. De herinneringen aan die tijd worden met de titel ‘monument’ als cement aan de stad genageld, maar die laten we links liggen. Na een kakofonie aan claxons, een paar langsflitsende metro’s en tergend trage stoplichten besluiten we eensgezind in één streep door te gaan naar Muiden, waar de geschiedenis ons weer heerlijk tot stilstand maant.

Terug bij toen

Bij Eethuys-Café Graaf Floris V wacht een snack voor zowel fiets als fietser en natuurlijk kun je tegelijkertijd in de voetsporen treden van Graaf Floris zelf, de grondlegger van het Muiderslot. Het is een prachtig kasteel op een strategische plaats: daar waar de Zuiderzee en de Vecht samenkwamen. Graaf Floris wist echter in de 13de eeuw natuurlijk nog niet dat zijn torens iets later uitzicht boden op het schouwspel, waarin de watergeuzen de Spaanse-Vlaamse vloot versloeg tijdens de Slag op de Zuiderzee. En hij had helemaal niet kunnen bedenken dat de bezoekers van zijn kasteel wéér een paar eeuwen later uitkeken op Almere, de grootste gemeente van het voor hem futuristische Flevoland. Graaf Floris V had al helemaal niet kunnen bedenken dat de passerende Bruine Vloot ooit plaats zou maken voor een paar pelotons fietsers per dag. En zeker niet dat er mensen zouden zijn – wij in dit geval – die na kilometers water op links en Oostvaardersplassen op rechts, in het hart van de Zuiderzee onze vervoersmiddelen verlieten terwijl we droge voeten hielden. Nee Floris, wij kunnen niet over water lopen. Maar er is wel iemand die zich eveneens geschiedkundig onsterfelijk heeft gemaakt in ons kikkerlandje. Namelijk met zijn inpolderings-plannen voor de Zuiderzee: Ingenieur Cornelis Lely. En zo vertelt Lelystad ons bij de finish wederom de geschiedenis van modern Nederland. Wat een prachtige, veelzijdige ronde is dit toch, besluiten we samen. ,,Ow en de oude trouwe papieren schatkaart vol knooppunten houden we nog maar even levend’’, knipoog ik richting het volgende fietsavontuur.

De Leukste Oplaadpunten:

• Roadhouse Checkpoint Charlie
  Trintelhaven 1
  8242PZ Lelystad
• Brouwerij de Werf
  Paktuinen 6
  1601GD Enkhuizen
• Restaurant Pieterman
  Pieterman 8
  1131PW Volendam
• Graaf Floris v Muiden
  Herengracht 72
  2398AD Muiden