Hollandser dan hand in hand fietsen met de Noordzee kan eigenlijk niet. Daarom rijden we vandaag daar waar het water het land kust. Tussen de duinen en door de branding. Langs de hippe strandtenten, richting de zeebonken van de Marine. Natuurlijk geleid door de lichtarmen van de vuurtorens en opzoek naar het Leukste Oplaadpunt van de Noordzeekust-route om misschien ook jouw e-bike straks te trakteren op een smakelijke portie energie, terwijl je zelf strandt op het terras.

 Christine Ros
Anneke Bleeker / Christine Ros

Startpunt: Den Haag
Download de routes:
Den Haag – Den Helder (145 km)
Den Haag – Beverwijk (72 km)
Den Haag – Zandvoort (48 km)

Een oranje/rode lucht geeft te kennen dat het vroeg in de ochtend is als we de trein naar Den Haag zien aankomen. Het symbool van een fiets laat weten welke wagon we moeten hebben, dus niet veel later staan onze Verve’s stijlvol geparkeerd in het halletje. Deze aangename manier van een avontuur beginnen, geeft ons nog even de tijd om de slaap uit de ogen te wrijven, terwijl de boerenvelden in een sneltreinvaart veranderen in Randstad.

Met goede moed, veel zin en een comfortabel elektrisch tweewielmaatje onder onze billen trappen we de eerste kilometers weg richting het eindpunt Den Helder. Den Helder… Dat klinkt ver als je in Zuid-Holland staat! Maar ach, de Verve+ zal daar vast geen moeite mee hebben. En wij? Wij zijn – door de rechtop-houding van deze e-bike – verzekerd van kilometers lang comfort.

Daarbij is het toffe van de Noordzeekust-route dat je…
➡️ Van A naar B rijdt. Je kunt de tocht daarom elk moment aanpassen. Maak ‘m zo lang als de kust lengte heeft, of zo kort als jouw tijd of animo reikt. Een treintje eerder pakken is tenslotte zo geregeld.
➡️ Op de tweede plaats is het stiekem best lekker dat je bijna niet fout kunt rijden. Houd gewoon de Noordzee trouw aan één-en-dezelfde zijde of volg de LF-Kustroute bordjes. De route die we rijden is namelijk een bewegwijzerde Lange-afstands Fietsroute, zoals die voluit heet. In Nederland hebben we zo’n 3.700 km aan uitgepijlde thema tochten, waar dit er één van is.
➡️ En op de laatste plaats kun je zelfs zonder batterij een steuntje in de rug hebben, als je vóór vertrek maar een beetje flexibel bent in welke windrichting je start en finish is.

Van vuurtoren naar vuurtoren

Intussen draaien we de boulevard van Scheveningen op. Ze is nog aan het ontwaken. Geeuwende meeuwen pikken het bordes van het Kurhaus schoon, fanatieke kiters hijsen zichzelf in hun wetsuit en de strandtent-eigenaren kalken de dag-specialiteit op de stoepborden voor de toeristenstroom van straks. Wij besluiten deze mooie dag in hetzelfde rustige ritme te beginnen en zetten de fietsen voor Brasserie The Beachroom, om de gastvrije groetende man te toetsen op zijn e-bike service én brunch kaart. Geslaagd! Het is zelfs zo aangenaam zitten en het uitzicht op de Scheveningse pier is al snel na het ontwaken dusdanig levendig, dat we eigenlijk iets te lang blijven hangen. ,,Kom Joost, de fietsen wachten’’, veeg ik een derde bakje koffie figuurlijk van tafel.

Vol gedronken met energie lijken de Verve’s er minstens net zoveel zin in te hebben als wij. Met een aangename vaart zeilen we tussen de haring happende mensen door en verwisselen de meest dichtbevolkte regio van Nederland voor de rust van de zeewering. De Noordzee maakt het kustgevoel compleet door een zilte westenwind door onze haren te jagen. Om de lange afstand in stukjes te hakken besluiten we om van vuurtoren naar vuurtoren te toeren. Schelpen knappen onder onze wielen weg als we de horizon afspeuren en ja hoor, daar doemt het eerste lichtbaken op. Dit hoge authentieke gebouw – ook wel de Vierboet genoemd – heeft al menig schipper naar Katwijk genavigeerd. Nu is het aan ons om deze witte reus te bedanken voor zijn dienst en door te peddelen naar Noordwijk.

Wie snel kijkt ziet veelal hetzelfde plaatje: Met gras beklede duinen, struinende recreanten en badplaatsen vol souvenirs shops. Wie goed kijkt ziet dat elke kilometer anders is. De reuring maakt het wisselende decor tot één groot speelveld voor je netvlies.

Woorden slokken de uren op

Terwijl de surfers golven aansnijden laat het strand zich verkleinen door een opkomend tij. En zelfs al duik je diep de luwte in, de stedelijkheid is altijd op de achtergrond aanwezig. Of het nou het boezemgemaal in Katwijk is, de hoogbouw van Zandvoort of de spraakmakende wolkenfabriek in IJmuiden: overal gebeurt wel iets.

Wij raken niet uitgepraat over alles wat we ontdekken, wat de winst voor Nederland is van zo’n enorm vlak water en wat de gevolgen zijn als we de strijd ertegen ooit verliezen. Woorden slokken de uren op en de tocht wordt ook nog eens gemakkelijk gemaakt door de ontspannen geometrie van onze hybride bikes. Zo gebeurt het dat we binnen no-time de Amsterdamse Waterleidingduinen uitrijden en onze 27.5” wielen beproeven op flexibiliteit en stabiliteit, plus haar vermogen om grip te houden op het mulle strandzand. Maar ik geloof dat wij dat spannender vinden dan de fiets zelf, die tekent zonder moeite een kaarsrechte streep in het zand, eindigend bij de Haven van Zandvoort. Een restaurant aan zee waar een speciaal oplaadpunt, grenzend aan het terras, ons warm welkom heet. Hoewel we nog niet leeg zijn geven we de fietsen het toetje dat nodig is om – na een berg nacho’s – een heel eind door te trekken.

Schipper, mag ik overvaren?

We hebben de neuzen naar het noorden gericht, waar de hoogovens een even gaaf als discutabel silhouet uittekenen. Grote schippersboten jagen richting de stad IJmuiden om het industrieel hart van de havenplaats te laten bonken. Het Noordzeekanaal doet hier dienst als aorta van de bedrijvigheid. Erg fijn voor de schippers die landinwaarts moeten laden en lossen, voor ons is het daarentegen een hindernis. Het brede water dwingt Joost en mij af te buigen naar het oosten en halt te houden bij de pont.

,,Waar gaat de tocht heen?’’ Vraagt de veervrouw. “Den Helder. We fietsen van Den Haag naar Den Helder”. Een gekscherende lach is haar antwoord. Alsof we iets doen wat niet kan. “Nou succes dan maar!”, Besluit ze. ,,Wil je al stoppen, of zullen we nog een paar treinhaltes verder?’’ Vraag ik Joost toch maar even voor de zekerheid, na de verontwaardiging van de veervrouw. ,,Een lang stuk is het wel ja,’’ begint ‘ie, ,,Maar laten we maar lekker doorrijden, ik zou het echt niet willen missen!’’

En dat terwijl we iets benauwder op ons zadel beginnen te zitten. Niet vanwege de intensiteit, daar hebben we onze Verve+ immers voor. Het komt omdat we slalommen tussen de Schotse Hooglanders. Ze zien er met die pluizige vacht knuffelbaar uit, maar ik voel aan mijn wateren dat ik deze jongens niet de hoorn wil schudden. Toch besef ik wel hoe gaaf het is om toerist in eigen land te zijn. Rijden langs de weidse kust is zo anders dan de dichte bossen die ik van de Veluwe ben gewend. Ook is het minder vlak dan ik verwachtte. De duinen scheppen een wiegend reliëf die ons voert naar de laatste pitstop: Callantsoog. Het is een schattig dorpje in de kop van Noord-Holland waar naar verwachting in het hoogseizoen meer Duits dan Nederlands wordt gesproken. ,,Nu voelt het helemaal als vakantie!’’, Glimlachen we breed naar elkaar.

De Lange Jaap zwaait ons met zijn grote lichtarmen tegemoet

Onafgesproken trekken we tegelijk een extra stoel naar voren om de voeten op te leggen. Ook de fietsen waren dit keer toe aan een stevige snack, dus we geven ze de tijd die ze nodig hebben om op adem te komen. Een goede reden om van elke gang van de menukaart een gerechtje te kiezen. Lekker, om zo even in de luwte van het Dorpsplein te loungen bij ‘Iegewies, eten en drinken’. En gaaf dat we dit hebben gedaan! Althans, bijna hebben gedaan. Er wacht nog een handvol kilometers op ons.

Toch besluiten we dit koningsmaal alvast met een proost. Niet eens op onszelf, maar wel op de fietsen. Op onze trouwe Verve’s, van wie we zo op aan kunnen. Op het gestroomlijnde frame dat als een messcherp sabel door de wind glijdt. Op de lekkere robuuste banden die elke hobbel absorberen. Op de onzichtbare accu die je, stiekem verborgen in het frame, spierballen geeft om ver te komen. Op de….

,,Oké Chris, we weten het wel. De fietsen wachten, weet je nog?’’

De lucht geeft trouwens ook al te kennen dat we bijna het klokje rond van huis zijn. Gelukkig zwaait vuurtoren De Lange Jaap ons al met zijn grote lichtarmen tegemoet en leidt ons de laatste schemerige kilometers de weg naar een heerlijke toegift van dit avontuur: met de benen omhoog in de trein.

Leukste Oplaadpunten:

• Brasserie The Beachroom
  Strandweg 31-a
  2586JL Scheveningen
• De Haven van Zandvoort
  Strandafgang Paulus Loot 9
  2042 AA Zandvoort
• Iegewies eten en drinken
  Dorpsplein 21-b
  1759GM Callantsoog

Met je fiets in de trein:
Vanaf juli 2024 gelden er een aantal nieuwe voorwaarden voor wie zijn fiets meeneemt in de trein. Check vooraf even de website van de vervoerder.

We hebben 3 voorbeeldroutes voor je gemaakt, maar je kunt natuurlijk op elke gewenste plek starten.
Tip: Een personentreinkaartje is zo geboekt en een fietsticket geldt voor een hele dag. Boek daarom een enkeltje heen. Dan kun je altijd zien hoe de tocht gaat en wanneer het tijd is om een enkeltje terug te boeken. Flexibiliteit is een groot goed.

Graag de hele tocht rijden, maar niet in één dag? Maak er gewoon een minivakantie van twee of drie dagen van.