De beste mountainbikes ter wereld worden uitvoerig getest – niet alleen op de meest extreme locaties ter wereld, maar ook in onze achtertuin, op een 25 kilometer lang netwerk van singletracks, genaamd The Farm. Tegenwoordig wordt The Farm gevormd door een levendige prairie met inlandse eiken. Maar dat was niet altijd het geval. Het terugbrengen van het landschap in zijn oorspronkelijke staat was een uitgebalanceerd project waarbij reconstructie net zo belangrijk was als recreatie.

Op een stuk privéland, niet ver van het hoofdkwartier van Trek, doorsnijdt een gravelweg een landbouwgebied. Bij het beginpunt steekt een modern, stevig hekwerk omhoog richting de blauwe lucht in Wisconsin. Vanaf dit punt loopt de gele weg door een corridor van zware spoorbielzen en opent zich richting een 950 vierkante meter grote prairie die wordt omzoomd door dikke eiken en dennenbossen.

Dit land werd van oudsher door een boerenfamilie gecultiveerd. Maar ondanks hun inspanningen, bleek de grond niet geschikt voor landbouw en vaak was de oogst de moeite niet waard. In zijn oorspronkelijke staat was dit land een savannegebied met eiken en wilde grassoorten. Voordat het gebied als landbouwgrond werd gebruikt, dartelden de herten en reeën met hoge sprongen door het gras en vloog de roodstaarthavik omhoog uit de ruisende eiken, zijn gevleugelde schaduw achterlatend op de wilde bloemen, op zoek naar een scharrelende veldmuis als voedselbron.

Uiteindelijk won de zanderige en rotsachtige bodem het van de boerenfamilie. Ze stopten met hun landbouwactiviteiten en sloten een deal met de fietsenfabriek een stukje verderop. Die zochten namelijk naar een plek waar medewerkers hun nieuwe mountainbikemodellen konden testen. De familie was blij dat Trek in dit gebied trails wilde gaan bouwen, maar onder één voorwaarde: twee weken per jaar tijdens het kalkoen- en hertenseizoen zouden de trails worden gesloten en zou het land vrij zijn van fietsers. Goede deal!

Om de prairie weer een gezonde basis te geven, schakelde Trek de hulp in van EC3 Environmental Consulting Group Inc en het Aldo Leopold Nature Center. We zaaiden meer dan dertig verschillende soorten inlandse grassen en wilde bloemen. Er werden duizenden inlandse bomen aangeplant. De gevarieerde topografie van het landschap vroeg om een gevarieerde inzaaiing zodat de prairie en de bosgebieden beide binnen één gebied zouden kunnen overleven. In de winter maakten de herten sporen in de kronkelige en besneeuwde paden tussen de witten eiken en dennenbomen. In het voorjaar werd de prairie overspoeld met zwarte thunbergia’s, witte indigoplanten, gele zonnebloemen en wilde bergamot.

The Farm was een uitgebalanceerd project. Om alleen trails te bouwen zonder de prairie en de bossen te reconstrueren, of om het gebied te reconstrueren zonder trails, zou betekenen dat slechts de helft van het project geslaagd zou zijn. Het doel was altijd om dit gebied zoveel mogelijk zelfvoorzienend te maken en een reconstructie was de enige manier om dat te bereiken. Het zorgde voor minder erosie, het zou een veilig en gezond leefgebied vormen voor inlandse wilde dieren en het zou een omgeving creëren waarvan je jezelf afvraagt hoe je ooit zonder zou kunnen.

Door zijn ontwerp is The Farm net zo goed een heilige plek voor het landgoed zelf, als het is voor de medewerkers die hier fietsen testen. We wilden het land en de wilde dieren de beste mogelijkheden geven om tevreden en gezond te zijn, en dat is exact wat we ook voor onze medewerkers wilden. We geven iets aan het land en het land geeft ons iets terug.

Hier realiseren we ons dat onze oogst niet gemeten wordt in hooibalen of houtstapels. In plaats daarvan willen we het landschap zodanig te cultiveren, dat het land evenveel recht wordt gedaan als dat het ons wat oplevert – en zelfs als onze inspanningen niet meteen morgen zijn gerealiseerd, zijn we wel op weg om alles uit te balanceren.