Ruim 30 kilometer voor de streep plaatst ze haar aanval. Elisa Longo Borghini rijdt weg van haar concurrentes. Ze pakt 30 secondes, terwijl een uitgedund groepje achtervolgers haar tracht bij te halen. Borghini geeft geen krimp. Over de kasseien verdedigd ze met succes haar voorsprong en draait even later als eerste de befaamde vélodrome in Roubaix op. Ellen van Dijk en Lucinda Brand vallen haar bij de finish in de armen. Om hen heen, de soigneurs van Trek-Segafredo. Na het podium is het feest in de bus van het team. Tranen vloeien, er wordt gelachen en gedronken. “Iedereen heeft hier aan bijgedragen. Ik had deze race nooit kunnen winnen zonder mijn teamgenoten, of het team.”

Een week ervoor bezochten wij de service course. In het Vlaamse platteland stap je nietsvermoedend de hal binnen waar het kloppende hart van het team gevestigd is. Overal fietsen, onderdelen, naamkaartjes, koffers en teamleden die aan het werk zijn. Het seizoen is volop aan de gang, zowel de mannen als de vrouwen zijn al op pad. Een blik achter de schermen bij Trek-Segafredo.

Een logistieke puzzel

Glen Leven, Team Support Manager, staat in de werkplaats te sleutelen aan één van de tijdritfietsen. Er wordt uiterst precies gewerkt aan de fiets, iedere renner heeft een optimale positie die haarfijn staat genoteerd. Hij verteld wat er jaarlijks aan fietsen aan hen voorbij gaat. “Met 45 rijders hebben we een flink arsenaal aan fietsen en onderdelen in huis. Iedere renner heeft hier drie racefietsen, naast één of twee tijdritfietsen. Thuis hebben ze ieder één racefiets en een tijdritfiets. Tel dat maar bij elkaar op en je zit zo op 300+ fietsen die we hier jaarlijks opbouwen voor de renners. Voor die 300 fietsen zijn zo’n 400 wielsets beschikbaar, waarbij er per programma van 6 tot 8 renners een zestigtal meegaan.“

In de service course is men constant bezig met de fietsen prepareren voor het volgende programma. Alles wordt nagekeken, afgesteld, onderdelen vervangen waar nodig en ingepakt voor de volgende wedstrijd.

De crew

Per race gaan er 6 tot 8 renners mee. Dan gaan er minimaal twee mechaniciens, drie soigneurs, één sport director en één teamarts mee. Op een grote wedstrijd gaat het zo om het dubbele aantal. Vier mechaniekers, twee tot drie sport-directors, vier soigneurs, een osteopaat, een arts, coach en een sportdiëtist.

“In de ochtend van iedere etappe zitten we met z’n allen bij elkaar. Je zit dan al snel met een man of 35, waarbij je bespreekt wat er die dag zal gebeuren, wat er mee moet, nog klaar moet worden gemaakt en wie waarnaartoe gaat. Een dubbel check van het plan zodat iedereen precies weet wat er moet gebeuren.”

De tour

Het is een kant van een team dat je niet snel te zien zult krijgen. Alles begint zo’n beetje twee uur voor de start. Bij de Tour de France wordt de logistieke puzzel nog een stukje groter. Soms zit het team ver weg van het startpunt en is er veel tijd nodig om bij de start te komen. Je moet als team het PPO punt passeren, waarna je nog de auto moet parkeren. Dat kost nog eens 40 minuten. Voor de etappe begint ben je dus al een halve dag aan het werk. Na afloop vertrek je zo snel mogelijk richting het hotel. Als er een crash is, betekent het vaak nachtwerk. Er is een reservefiets klaar voor iedere rijder, maar er zal ook een nieuwe reservefiets moeten worden opgebouwd.

De kans op crashes is in de sport groot. Zeker in het begin van het seizoen gedurende de klassiekers. Als team stel je je hierop in. Het zijn lange dagen om alles weer in orde te maken voor de renners.

Factory team

“We spelen een actieve rol in de ontwikkeling van de nieuwe fiets. Feedback van de rijders wordt verwerkt en zodra het prototype er is wordt er weer geschakeld met ons. Hoe rijdt de fiets, hoe voelt het voor de renner. Maar ook bij de mechaniekers wordt gekeken naar of er goed te werken is aan de fiets. Er wordt geschaafd aan het gewicht en zo gaat het heen en weer tussen het team en de ingenieurs van Trek. Het is een proces van 3 tot 4 jaar.

Meten is weten

“In die ontwikkeling van een fiets speelt communicatie een grote rol. De ingenieurs hebben de wetenschappelijke data, wij testen onze fietsen en wielen in de windtunnels en vergelijken het met de concurrentie. Dan hebben we data van twee kanten die we aan de renners kunnen laten zien. We kunnen niet op een gevoel afgaan, willen het altijd valideren. Een goed voorbeeld is bandendruk en bandbreedte. 19mm met 12 bar was de norm. We rijden nu met 28mm en 5 bar druk en dat is sneller. Dat wordt uitvoerig getest. Daarna praat je met de renners, laat je ze de data zien en vertel je ze ‘probeer je setup nu maar eens met deze tubeless setup.”

Kruisbestuiving

Trek heeft zowel een team op de weg als een mountainbiketeam. De twee zitten tegenover elkaar en delen veel kennis. Zo kon het raceteam profiteren van alle kennis van schijfremmen. “Er was geen ervaring mee bij ons. Zij hebben ons direct op weg geholpen, maar waar we vooral veel aan hebben is de snelle probleemoplossing. Loopt een schijf aan? Wat kan de oorzaak zijn en wat doe je om het op te lossen? Waarom grijpt de rem niet goed aan? Al die zaken zijn van groot belang zodra er een renner naast je auto rijdt en je hem moet helpen. Je kan dan niet zomaar iets proberen. Ook bij de overgang naar tubeless hebben we veel input van hen gekregen. Zo rijden we ook met foam inserts bij sommige races, waardoor we met een lagere druk kunnen rijden zonder dat de band eraf rolt en ook biedt het meer protectie.”

Tunen voor de kasseien

“Wij rijden met de Domane, die een langere wielbasis heeft. Het biedt meer comfort, samen met de IsoSpeed achterbrug. We monteren 30mm banden op een 2mm bredere velg. Voor Roubaix rijden we met foam inserts en ook rijden we met twee of drie bartapes. Renners als Degenkolb rijden in een volledig andere positie voor dergelijke races. Ze zitten meer voorop en wat rechter om de impact te verlichten. Ook wordt er vaak gekozen voor een traditionele stuur- en stuurpen voor extra comfort. Verder wordt er gereden met een 10-28 cassette en een 54 voorblad. Qua bandendruk wordt er rond de 3.5 bar gereden, bij de vrouwen nog wat lager. Maar dat verschilt per rijder en het is iets wat we altijd goed noteren in een logboek. Roubaix is speciaal. Alles is anders.”

Onderweg

Op de achtergrond wordt doorgewerkt. Er is net een flinke partij wielen aangekomen die nog moet worden nagekeken voordat ze in de auto’s of het magazijn zullen verdwijnen. Koffers staan klaar, auto’s komen aan. Het seizoen draait op volle toeren. De service course is het kloppend hart van het team. Er wordt hard gewerkt, vaak volledig onzichtbaar voor de buitenwereld. Voor iedere wedstrijd worden er andere uitdagingen voorgeschoteld. Trek-Segafredo is erop voorbereid. Een onmisbaar element voor iedere race en iedere overwinning.