De Cauberg, Muur van Huy en Muur van Geraardsbergen op één dag fietsen doet menig wielerhart sneller kloppen. Maar voeg daar een dag met de Koppenberg, Kemmelberg, Carrefour de l’Arbre en verborgen parels aan toe en je hebt hét recept van de Super Classic 2.0. Een tweedaagse hommage aan de iconische voorjaarsklassiekers. Over bekende en onbekende wegen. Met meer klassiekers, beklimmingen en kasseistroken.

Nas-Raddine Touhami
Robbrecht Desmet & Yorit Kluitman

De voorliefde voor de voorjaarsklassiekers is diep verankerd in de Belgische en Nederlandse cultuur. Kranten staan er weken vooraf al vol mee. Pronostieken en koerstactieken vliegen je om de oren. Want wielrennen is de sport van het volk. Nergens kun je zo dicht bij je helden komen, of exact hetzelfde parcours rijden en je even prof wanen, totdat de Strava leader boards je weer met beide benen op de grond zetten. Met de Super Classic wil Nas-Raddine Touhami je inspireren om erop uit te trekken en onze geliefde voorjaarsklassiekers én verborgen parels op een uitdagende manier te ontdekken. Rijd je mee?

Versie 2.0

Vorig jaar reden we de Super Classic in barslechte weersomstandigheden. Een heroïsche editie waarin regen en harde tegenwind het tot een 335 kilometer lange calvarietocht maakte. Niet voor herhaling vatbaar. Het draait immers niet om de langste afstand, meeste hoogtemeters of snelste tijd, maar om het beleven, ontdekken en dat met gezonde dosis afzien. Precies daarom kies ik dit jaar voor een route van twee dagen. En stiekem ook omdat twee machtige monumenten ontbraken: de Muur van Geraardsbergen en Kemmelberg.

Voorpret

Het begint natuurlijk met de fiets, maar direct daarna komt het bouwen van de route. Een heerlijke bezigheid. Ervaringen, highlights, streetview en vooral kaartlezen zijn de basis-ingrediënten. Net als bij een schilderij moet je je route altijd een aantal keren wegleggen. Verbetering op verbetering doorvoeren om zo tot de optimale route te komen. Het concept van de route is net zoals vorig jaar simpel. De belangrijkste voorjaarsklassiekers met elkaar verbinden over de mooiste wegen die ik kan vinden.

Dag 1 bestaat uit de Amstel Gold Race, Liège-Bastogne-Liège, le Flèche Wallonne, de Brabantse Pijl en Omloop het Nieuwsblad. Finishen doen we net na de Muur van Geraardsbergen, daarmee is de eerste dag goed voor 245 kilometer en zo’n 3000 hoogtemeters.

Vlaanderens mooiste vormt de start van dag 2. Klinkende namen als de Haaghoek, Eikenberg, Koppenberg, Taaienberg, Paterberg en Oude Kwaremont zijn de voornaamste scherprechters. De route doet talrijke stroken van Vlaamse klassiekers aan. De weg naar Ieper is lang en voert ons door het gebied waar de E3-prijs vaak in een definitieve plooi valt. Grote en drukke N-wegen omzeil ik kost wat kost. In plaats daarvan zoek ik naar meanderende weggetjes door de velden die België zo karakteriseren.

“De Super Classic duurt eigenlijk een week of langer, als je alle voorpret en het nagenieten meerekent”

Ieper is als startpunt van Gent-Wevelgem, nieuw in deze editie. Een koers met de allure van een monument. Wie herinnert zich niet de waaiereditie gewonnen door Luca Paolini. Renners belanden bij bosjes naast de weg. Naast een rijk wielerverleden heeft de regio een duister verleden als bloedig strijdtoneel tijdens de eerste wereldoorlog. De Menenpoort in Ieper, monumenten en militaire begraafplaatsen mogen dan ook niet ontbreken in dit deel van de route.

De apotheose is ook dit jaar Paris – Roubaix. De hel van het Noorden is misschien wel de moeder der klassiekers. Vanuit de Westhoek gaan we over smalle binnenwegen en de plugstreets, ook dwars door Lille. Dit grote contrast maakt de route mooier en veelzijdiger. De streep ligt ook voor de 2.0 versie in de mythische Vélodrome André Pétrieux. Ik kan me geen mooiere aankomst bedenken.

Moraal is hoog

Het is een zonnige paaszondag. De kasseien van de Markt van Maastricht kleuren goudgeel. Aan de start maken Ward Grootjans, Ralph Hoffman, Erwin Sikkens en Yorit Kluitman hun opwachting. De moraal is hoog als we om 07:15 vertrekken. De Cauberg is al jaar en dag één van de scherprechters van de Amstel Gold Race. Om eerlijk te zijn, locals beklimmen hem zelden. De vorige Super Classic was mijn laatste keer. Maar het moet gezegd worden, de klim zorgt altijd voor veel wielerspektakel. We rijden door, dwars door het glooiende heuvelland, gehuld in prachtige bloesem. Mooier dan dit wordt het niet en wat een contrast met vorig jaar. We volgen de oever van de Maas richting Luik. Een kleine uitstap over Côte de Sarolay mag niet ontbreken. En in een Luikse buitenwijk wacht ons de steile kasseiklim naar Fort Chartreuse. Een historisch maar voor velen onbekend pareltje!

Drietrapsraket

Via de Côte d’Embourg steken we door naar de finale van Liège-Bastogne-Liège. Ook dit jaar is dat La Roche aux Faucons, een drietrapsraket kuitenbijter. Hoe traag je die ook oprijdt, afzien is het altijd. Dat vindt ook Erwin die hem voor het eerst oprijdt. De uitloper blijkt toch wel steiler dan op tv. Over glooiende wegen doorkruisen we de magnifieke Condroz. De Maasvallei laten we dit jaar links liggen. Dit betekent meer hoogtemeters maar de vergezichten en charmante dorpjes in Ardense stijl zijn zoveel mooier. De kilometers vliegen voorbij, de afslag naar de Chemin des Chapelles verschijnt al in beeld. Het is tijd voor de eerste Muur!

Le Mur

Sinds 1985 is de Mur van Huy de aankomst van La Flèche Wallone. De koers waar explosieve lichtgewichten in de befaamde virage Claude Criquielion het verschil kunnen maken. De percentages zijn indrukwekkend en angstaanjagend, ook voor ons. We kiezen voor een steady tempo, want de andere Muur wacht ons vandaag ook nog. Na een koffiestop laten we de Ardennenklassiekers achter ons. Bossen maken plaats voor glooiende velden zover het oog reikt. Geen meter is vlak en geen weg is recht als we over de eerste kasseistroken dokkeren.

Voorproefje

In de verte doemt het monument van Waterloo op. Kasseien en gravel volgen elkaar snel op. De stroken liggen er slecht bij, een voorproefje voor wat morgen komen gaat. Ondertussen proberen we ook nog de epische finale van Paris-Roubaix te volgen. Tussen de bloeiende hyacinten van het Hallerbos zien we Dylan van Baarle zijn moment van glorie beleven. Na dit intermezzo wordt ook onze finale ingezet.

De Vlaamse Muur

De kaap van de 250 kilometer komt in zicht als we Geraardsbergen binnenrijden. Rechts lonkt de muur al. Misschien wel de meest tot de verbeelding sprekende klim van Vlaanderen. Decor van menig klassieker titanenstrijd. Bij ons is het beste er ondertussen wel van af. Eenmaal boven op de Kapelmuur genieten we van het uitzicht en voelt het als een overwinning.

“Twee muren op een dag is mooi… wat er tussenin lag misschien nog wel mooier”

Overnachten doen we in stijl in het Flandrien hotel. Het wordt gerund door wielerliefhebbers pur sang en ademt liefde voor de koers uit . Met talrijke koersrelikwieën, zo ook de voorouders van onze fietsen, is dit een perfecte accommodatie in deze omgeving. Na een welverdiend pintje en avondmaal is het tijd om te herstellen.

Geen tijd voor de warming-up

Met een stevig ontbijt achter de kiezen stappen we weer op. Veel tijd om op te warmen is er niet. De Valkenberg doemt al op. De opener van ons Ronde van Vlaanderen hoofdstuk. We krijgen de ene na de andere kasseistrook en klim voor de wielen geschoven, het is subliem! Afzien en genieten liggen hier zo dicht bij elkaar. Op de Taaienberg steken we een tandje bij, niet zo indrukwekkend als Tom Boonen ooit deed, maar toch. Na de Berg ten Houte beginnen we aan het tweeluik Paterberg en Oude Kwaremont. We ronden de top en stomen via de kasseien van de Varentstraat door naar de Tiegemberg.

De omgeving verandert, heuvels maken plaats voor de vlakte. 40 kilometer mollemalen we op de grote plaat totdat we in de verte de Kemmelberg al zien liggen. We komen aan bij de Menenpoort in Ieper. Dit imposante bouwwerk ter nagedachtenis van 55.000 vermisten uit WOI vormt sinds 2020 ook het startdecor van Gent-Wevelgem, voor ons markeert het de helft van de route van dag 2.

“De Superklassieker is zwaar, maar het zou klassieker onwaardig zijn als dat niet zo was”

De spanning stijgt, met nog 100 kilometer tot de aankomst luidt de Scherpenbergweg de finale in. Prachtige vergezichten doen de pijn in de benen even vergeten. De steile Schomminkelstraat en Baneberg zijn opwarmertjes voor de befaamde Kemmelberg. De aanloop naar de kasseien doet denken aan de Eyserbosweg, onprettig steil. Maar eenmaal op de kasseien begint de miserie pas echt en is stoempen om boven te komen het devies. Op de top prijkt het monument Den Engel. Oef, dit was de laatste pittige klim.

Plugstreets

Plugstreets is de Britse verbastering uit WOI voor het nabijgelegen dorp Ploegsteert dat dan weer het geboortedorp van wijlen Frank Vandenbroucke is. In 2019 werden 3 stroken gravel opgenomen in het vernieuwde parcours van Gent-Wevelgem. Op wat steenslag na zijn ze goed berijdbaar en is vooral de landelijke ligging de reden om ze te rijden.

De zonsondergang is ingezet en Frankrijk komt in zicht. We krommen ons over het stuur en de ketting gaat naar rechts. Lille doorkruisen we in een mum van tijd. De finale is ingezet.

Finale

In Templeuve gloort de eerste kasseistrook: secteur 8: L’Epinette en kort daarop gevolgd door Moulin-de-Vertrain. Het stof van de koers lijkt nog net neergedwarreld. Een onwerkelijk gevoel, alsof de spanning nog in de lucht hangt. De finish is binnen handbereik, de euforie stuwt ons over de kasseien. Bourghelles, Wannehain, Camphin-en-Pévéle, wat een namen en wat een stroken. Alsof de stenen er van een afstandje zijn ingegooid. Je moet ze zelf hebben gereden om te ervaren hoe slecht ze liggen. Om Ward maar te citeren: “eigenlijk heeft dit niets meer met fietsen te maken”.

Op Carrefour de l’Arbre verbijten we een laatste keer de pijn. Het zitvlak en de handen willen niet meer. De kantjes bieden soelaas. Gruson en Hem zijn daarna nog maar niemendalletjes en zo bereiken we Roubaix. Nog één kasseistrook van Espace Charles Crupelandt voor we de mythische Velodrome oprijden voor enkele ererondjes.

Wat was dit een fantastische ervaring. Twee dagen blijkt de gouden formule om de voorjaarsklassiekers en al het moois ertussen te beleven. De liefde is alleen maar groter geworden. Op naar de volgende editie!

Materiaal:
2022 Trek Emonda SLR met Dura-Ace 9200 en Dura-Ace C50 wielset
Lees hier het verhaal van de fiets.

Statistieken:
Dag 1: 245km en 3000 hoogtemeters
Dag 2: 237km en 1860 hoogtemeters
38 kasseistroken
6 gravelstroken

Route:
Dag 1: https://www.komoot.com/tour/740598046
Dag 2: https://www.komoot.com/tour/742501007