Iedere eendagsklassieker heeft zijn eigen persoonlijkheid. Milaan-Sanremo is vuurwerk met een lange lont. Strade Bianche is een heroïsche showcase. Parijs-Roubaix is een kwellende uitputtingsslag.

Elke wedstrijd vereist een speciale planning voor het management, de renners en de mechaniciens om ervoor te zorgen dat geen enkel detail – van tactiek tot conditie, tot de fietsen zelf – over het hoofd wordt gezien.

Technisch manager bij Trek-Segafredo Matt Shriver houdt toezicht op de uitrusting van de wegploegen voor heren en dames. Hij is bij de renners als ze op verkenning gaan voor de belangrijkste wedstrijden ter wereld om de fijne kneepjes van elk parcours te leren kennen en de fietsspecificaties te bepalen die ze tijdens de race zullen gebruiken: het frame, de wielen, de banden en bandenspanning, etc.

De taak van Shriver is van vitaal belang voor het succes van het team, terwijl hij hoopt dat niemand het opmerkt. Als iemand het na een race over het materiaal heeft, is dat vaak omdat er iets mis is gegaan. Als alles volgens plan verloopt, zal het materiaal de fysieke bekwaamheid en tactische vaardigheid van een winnende rijder accentueren – dat is waar wielrennen om draait.

Shriver zijn werk is wel degelijk de moeite van het benadrukken waard, vooral voor het Trek-Segafredo-team dat één van de sterkste klassiekerteams heeft in de pelotons voor mannen en vrouwen. Dit jaar is bijzonder spannend, aangezien de vrouwen naar verwachting voor het eerst Parijs-Roubaix zullen racen (zij het iets later dan gepland – de race van 2020 werd geannuleerd vanwege de Covid-19-pandemie en de 2021-editie is uitgesteld tot begin Oktober).

Shriver laat ons zien hoe de verkenning van de klassiekers verloopt en deelt een paar details over de voorbereidingen van de vrouwen op de Hel van het Noorden. Hij onthulde ook de specificaties van de fietsen van Lizzie Deignan voor de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik om ons een idee te geven hoe de fietsen van race tot race verschillen.

Wat staat er op het menu?

Shriver vergelijkt de klassiekersverkenning met studeren voor een eindexamen: “Je hebt dit grote evenement, een enorme test, en we proberen er voor te zorgen dat we ons huiswerk maken om er klaar voor te zijn.”

Zijn doel is om alle rijders te informeren over hun opties. Geen enkele fiets zal ooit perfect geschikt zijn voor parcoursen met vaak meerdere ondergronden, of dat nu asfalt, gravel of kasseien is. En omdat de omstandigheden veranderen, werkt dezelfde fietsconfiguratie mogelijk niet altijd voor dezelfde race.

Renners moeten comfortabel zijn op elke mogelijke configuratie van hun racefietsen. Renners kunnen bijvoorbeeld de lichtgewicht Émonda gebruiken op Strade Bianche, waar de selecties waarschijnlijk zullen plaatsvinden op beklimmingen, met 28 mm banden met lage druk die een balans vinden tussen lage rolweerstand en comfort voor de hobbelige gravelsecties. Voor Parijs-Roubaix, dat minder beklimmingen maar nog korter terrein kent, kunnen ze rijden op het iets zwaardere, maar meer ontspannen en stabiele Domane-frame met een nog lagere bandenspanning en meer absorberende banden van 30 millimeter. De Madone heeft dezelfde agressieve geometrie als de Émonda, maar met meer aerodynamische voordelen voor als rijders gewoon pure snelheid nodig hebben.

Shriver geniet er vooral van om de renners verschillende configuraties te laten zien die ze kunnen proberen – hen het “menu” te geven, zoals hij het noemt. Allerlei materiaal – van stuur en banden tot wielen met verschillende velghoogtes – staat tot hun beschikking. Vaak beginnen renners met de fietsen waaraan ze gewend zijn en realiseren ze zich geleidelijk de voordelen van een gespecialiseerde setup na meerdere ritten op het parcours.

“Het is gaaf om dat hele proces met hen te doorlopen om te zien waar we begonnen zijn, namelijk het gebruik van hun standaard racefiets, tot de fiets aangepast op het specifieke parcours”, zegt Shriver. “Ze vinden het ook leuk om zich erin te verdiepen en de verschillen te voelen. We verzamelen een heleboel gegevens en splitsen deze vervolgens voor ze op om ze te laten zien: ‘Je ging met dezelfde snelheid als op je Émonda, maar je deed zoveel watt minder.’ ”

Fietsen kunnen per teamgenoot verschillen, maar meestal niet veel. Elke fiets is zo geconfigureerd dat hij kan winnen, zelfs als een renner geen kopman of -vrouw is en naar verwachting het grootste deel van zijn werk zal doen in het begin van de race. Een paar van de Parijs-Roubaix-renners van de mannen die naar verwachting zullen knechten, zullen op de Madone rijden om tempo te kunnen zetten voordat de grote kasseistroken beginnen, maar die beslissing is een uitzondering voor een unieke race. Voor het grootste deel wil het team zijn opties niet beperken met een strakke rolverdeling, omdat je nooit weet hoe een wedstrijd verloopt.

“Bijna iedereen rijdt de Domane in Roubaix, puur omdat het parcours zo gruwelijk is”, zegt Shriver. “Het is echt de perfecte fiets om de finish mee te kunnen halen.”

Voorbereiding op de eerste Parijs-Roubaix voor dames

Het herenteam doet normaalgesproken twee verkenningsritten op het parcours Parijs-Roubaix voorafgaand aan de racedag: één in de herfst en één in de lente, dicht bij de wedstrijddatum, om hun tactische beslissingen en materiaalkeuze te bevestigen.

Omdat de vrouwen voor het eerst Parijs-Roubaix rijden, is het team nog ijveriger geweest. Ze hebben in 2021 al twee verkenningen gedaan en een derde was gepland. In totaal zouden de vrouwen vijf verkenningsrondes doen, waarvan twee in 2020 ter voorbereiding op de geannuleerde race van vorig jaar. De damesfietsen voor Parijs-Roubaix zullen niet dezelfde zijn als de herenfietsen. Het grootste verschil is het gewicht: vrouwelijke renners zijn over het algemeen veel lichter dan mannen, en kunnen daardoor gevoeliger zijn voor het dokkeren over de kasseien.

Op racedagen zullen renners en mechaniciens op het laatste moment beslissingen nemen, afhankelijk van het weer of eventuele parcourswijzigingen. Als er bijvoorbeeld harde zijwind wordt verwacht, kan het team overschakelen op wielen met een kleinere velghoogte, zodat de fiets minder oppervlak heeft om wind te vangen, ook al zijn hogere wielen in de meeste situaties aerodynamischer.

“Het snelste wiel is het wiel dat je kunt besturen en in een rechte lijn kunt houden”, zegt Shriver. “Als je een paar super hoge wielen hebt, is dat geweldig, maar als je het niet kunt besturen, heb je er niks aan.”

Een klassiekers fiets vergelijking — Lizzie Deignan

Shriver deelde de specificaties voor de fietsen die Lizzie Deignan, UCI’s best gerangschikte renner in 2020, zal rijden in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik in 2021. De fietsen zijn vergelijkbaar, maar met een paar belangrijke verschillen afhankelijk van de race. Hieronder zie je de verschillen per race:

Frame

• Ronde van Vlaanderen: Trek Emonda SLR 52cm
• Parjis-Roubaix: Trek Domane SLR 54 Pro Endurance
• Luik-Bastenaken-Luik: Trek Emonda SLR 52cm

Vlaanderen heeft ook kasseien, maar die van Parijs-Roubaix zijn bijzonder gemeen en vereisen dus een stabielere fiets. Lizzie rijdt op een frame van 54 centimeter voor Parijs-Roubaix, want dat is de kleinste maat die wordt aangeboden in de Pro Endurance-geometrie.

Wielen

• Ronde van Vlaanderen: Bontrager Aeolus RSL 37
• Parijs-Roubaix: Bontrager Aeolus RSL 37
• Luik-Bastenaken-Luik: Bontrager Aeolus RSL 37

De wielen blijven hetzelfde voor ieder parcours, de velghoogte kan verschillen als er bijvoorbeeld sterke zijwind wordt verwacht. Op een gewone dag rijdt Lizzie met wielen met een velghoogte van 37 millimeter.

Banden

• Ronde van Vlaanderen: Pirelli P Zero Velo Tubular 28mm op [top secret] bandendruk
• Parijs-Roubaix: Pirelli P Zero Velo Tubular 30 mm op [top secret] bandendruk
• Luik-Bastenaken-Luik: Pirelli P Zero Velo Tubular 26mm op [top secret] bandendruk

Drie verschillende bandbreedtes voor drie zeer verschillende wedstrijden. Vlaanderen heeft kasseien zoals Parijs-Roubaix en behoorlijk wat klimmen zoals Luik-Bastenaken-Luik, dus de banden verdelen het verschil in breedte.
Het grote geheim is Lizzie’s bandendruk. 

Crank

• Ronde van Vlaanderen: SRAM Red AXS 170mm 52/39 kettingbladen
• Parijs-Roubaix: SRAM Red AXS 170mm 50 enkel kettingblad
• Luik-Bastenaken-Luik: SRAM Red AXS 170mm 52/39 kettingbladen

Omdat Parijs-Roubaix relatief vlak is, kan Lizzie wegkomen met slechts één kettingblad.
Wel zo makkelijk.

Cassette

• Ronde van Vlaanderen: SRAM Red AXS 10-33
• Parijs-Roubaix: SRAM Red AXS 10-33
• Luik-Bastenaken-Luik: SRAM Red AXS 10-33

Hoewel het kettingblad in de klassiekers verandert, blijft het cassettebereik hetzelfde.